Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Πολιτιστικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας (ΠΟΘΕΓ)

Ένα νέο δικτυακό τόπο που αναδεικνύει τη νεοελληνική γλωσσική κληρονομιά μέσω μιας σημαντικής ψηφιακής συλλογής κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας, ανέπτυξε το Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου (ΙΕΛ), στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας». Ο δικτυακός τόπος που αναπτύχθηκε για την πολιτιστική, επιστημονική και εκπαιδευτική αξιοποίηση της συλλογής αυτής, από το ευρύτερο, αλλά και το ειδικό κοινό, βρίσκεται στη διεύθυνση www.potheg.gr.

Ο Πολιτιστικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας (ΠΟΘΕΓ) περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά κείμενα συγγραφέων από όλα τα λογοτεχνικά είδη και από μια ευρεία περίοδο της νεοελληνικής γραμματείας που ξεκινά από το νεοελληνικό Διαφωτισμό (τέλη του 18ου αιώνα - αρχές 19ου αιώνα) και φθάνει μέχρι τη σημερινή εποχή. Κάθε κείμενο συνοδεύεται από εκτενή τεκμηρίωση (βιογραφία και εργογραφία συγγραφέα, αποσπάσματα κριτικών κείμενων, βιβλιογραφία, φωτογραφικό υλικό), καθώς και από πρωτότυπο υλικό με πληροφορίες για το ρεύμα και τη λογοτεχνική σχολή στην οποία εντάσσεται.

Στη συλλογή ανθολογούνται οι σημαντικότεροι Έλληνες λογοτέχνες και τα σημαντικότερα έργα τους, έτσι ώστε να καταδεικνύεται η ιστορική εξέλιξη της νεοελληνικής γραμματείας. Στα συνοδευτικά κείμενα παρουσιάζονται τα θέματα και οι έννοιες που χαρακτηρίζουν τις διάφορες λογοτεχνικές τάσεις, ρεύματα και περιόδους, προβάλλονται οι θέσεις όλων των παρατάξεων της γλωσσικής διαμάχης και, τελικά, δημιουργείται στον επισκέπτη μια ολοκληρωμένη εικόνα για το πνευματικό κλίμα κάθε εποχής και την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας στο γραπτό λόγο.

Ο δικτυακός τόπος του ΠΟΘΕΓ σχεδιάστηκε με στόχο να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις διαχείρισης και πρόσβασης σε πολιτισμικό περιεχόμενο, ταυτόχρονα όμως ενσωματώνει τεχνολογικές καινοτομίες, υποστηρίζοντας δυνατότητες πολύπλευρης αναζήτησης /ανάκτησης και σύνθετους μηχανισμούς πρόσβασης στο περιεχόμενο (τεχνικές αναζήτησης ασαφούς ταιριάσματος, αναζήτηση με υποστήριξη μορφολογικού λεξικού, χρήση τεχνολογίας συνθετικής φωνής για εκφώνηση κειμένων και πλοήγηση στον ιστότοπο ατόμων με προβλήματα όρασης κ.λπ.).

Το πρωτότυπο περιεχόμενο είναι διαθέσιμο σε τρεις γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά και Γαλλικά), ενώ προσφέρονται ακόμη στον επισκέπτη ένας εύχρηστος «Θησαυρός Λογοτεχνικών Όρων», στατιστικές πληροφορίες για την εμφάνιση λημμάτων στα ψηφιοποιημένα έργα, καθώς και κάποια - περιορισμένου περιεχομένου - εκπαιδευτικά παιχνίδια.

Σκοπός του Πολιτιστικού Θησαυρού της Ελληνικής Γλώσσας είναι η συστηματική ψηφιακή τεκμηρίωση, η βελτίωση της κατανόησης του ελληνικού γλωσσικού πολιτισμού, η προώθηση της πολιτιστικής εκπαίδευσης, η διάχυση προτύπων τεκμηρίωσης συλλογών πολιτιστικών αντικειμένων κ.ά. H διαδικτυακή υπηρεσία του παρέχεται δωρεάν για την ικανοποίηση των ερευνητικών και πνευματικών αναγκών του ειδικού κοινού (γλωσσολόγοι, φιλόλογοι, μελετητές της γλώσσας μας, εκπαιδευτικοί, μαθητές, κ.ά.), ενώ συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση του γενικού κοινού σχετικά με την σπουδαιότητα της πολιτιστικής και ιστορικής γνώσης που απορρέει από την γλώσσα μας.

Πηγή www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Αρχή και τέλος, όλα ίδια των τυράννων...

κατ’ ἀρχὰς μὲν οὖν ταῦτ’ ἐποίουν καὶ τοὺς συκοφάντας καὶ τοὺς τῷ δήμῳ πρὸς χάριν ὁμιλοῦντας παρὰ τὸ βέλτιστον καὶ κακοπράγμονας ὄντας καὶ πονηροὺς ἀνῄρουν, ἐφ’ οἷς ἔχαιρον ἡ πόλις γιγνομένοις, ἡγούμενοι τοῦ βελτίστου χάριν ποιεῖν αὐτούς. ἐπεὶ δὲ τὴν πόλιν ἐγκρατέστερον ἔσχον, οὐδενὸς ἀπείχοντο τῶν πολιτῶν, ἀλλ’ ἀπέκτειναν τοὺς καὶ ταῖς οὐσίαις καὶ τῷ γένει καὶ τοῖς ἀξιώμασιν προέχοντας, ὑπεξαιρούμενοί τε τὸν φόβον καὶ βουλόμενοι τὰς οὐσίας διαρπάζειν` καὶ χρόνου διαπεσόντος βραχέος οὐκ ἐλάττους ἀνῃρήκεσαν ἢ χιλίους πεντακοσίους.
Αριστ. Αθηναίων Πολιτεία 35, 3

Στην αρχή, λοιπόν, έτσι φέρονταν και καταδίωκαν τους συκοφάντες και τους φαύλους και πονηρούς που μιλούσαν στο λαό αντίθετα προς το συμφέρον του, για να τον κολακέψουν. Οι πολίτες χαίρονταν για όλα αυτά που γίνονταν, επειδή νόμιζαν ότι οι Τριάκοντα ενεργούσαν για το καλό όλων. Όταν όμως εδραιώθηκαν στην εξουσία, δεν άφησαν ήσυχο κανέναν από τους πολίτες, αλλά θανάτωσαν όσους ξεχώριζαν σε περιουσία, καταγωγή ή αξίωμα, θέλοντας να εξουδετερώσουν τους επίφοβους και ταυτόχρονα να αρπάξουν τις περιουσίες τους. Σε μικρό χρονικό διάστημα θανάτωσαν πάνω από χίλιους πεντακόσιους ανθρώπους.
Μετάφραση Αλ. Παναγόπουλος


Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Το επεισόδιο της Κέρκυρας το 1923 (με ένα σπάνιο video).

O φόνος του Iταλού στρατηγού Tελίνι (απεσταλμένου στην Ήπειρο για τη χάραξη των νότιων συνόρων της Αλβανίας που εκκρεμούσε από το 1912-13) στην ελληνοαλβανική μεθόριο, το καλοκαίρι του 1923 από αγνώστους, έδωσε την αφορμή στη Pώμη να προχωρήσει σε μια μάλλον προμελετημένη επίδειξη δυνάμης, που εκδηλώθηκε με την κατάληψη της Kέρκυρας από μονάδα του ιταλικού πολεμικού ναυτικού (στις 31 Αυγούστου 1923). O βομβαρδισμός του νησιού (που έγινε παρά την προειδοποίηση που έλαβαν οι Ιταλοί ότι στα ανοχύρωτα φρούρια ήταν πρόχειρα εγκαταστημένοι πρόσφυγες και στοίχισε τη ζωή 15 αμάχων και τον τραυματισμό 35) λειτούργησε ως προανάκρουσμα της εξωτερικής πολιτικής που ακολούθησε ο δικτάτορας Mπενίτο Mουσολίνι, ενώ αντιμετωπίστηκε χλιαρά και υποχωρητικά από την ελληνική πλευρά. Oι ελληνικές διαμαρτυρίες και αναφορές στις αρχές της ηθικής και του δικαίου δεν απέτρεψαν την αποδοχή των ιταλικών όρων για καταβολή χρηματικής αποζημιώσεως ύψους 50.000.000 λιρετών. Αν σκεφτεί κανείς ότι το ποσό αυτό αντιστοιχούσε σε 500.000 λίρες Αγγλίας και ότι η Ελλάδα με πολλούς κόπους εξασφάλισε από την Τράπεζα της Αγγλίας δάνειο 750.000 λιρών για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των προσφύγων, θα αντιληφθεί τις οικονομικές επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό μιας τέτοιας αποζημίωσης.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Διάσκεψη αγνόησε με κυνισμό τόσο την έκθεση της Επιτροπής που ερεύνησε την υπόθεση όσο και την κατάθεση του Κώτσου Μέμου (που ισχυρίστηκε ότι η αλβανική αστυνομία του Αργυροκάστρου του είχε ζητήσει να σκοτώσει τους Ιταλούς) και επέβαλε το πρόστιμο στην Ελλάδα.
H αντίδραση της Kοινωνίας των Eθνών, απέναντι στην ανοιχτή και απροκάλυπτη πρόκληση που συνιστούσε η παραβίαση πρόσφατων θεσμοποιημένων διαδικασιών ειρηνικής διευθέτησης, ήταν μάλλον διστακτική. Aναμφισβήτητα καθοριστική στάθηκε η στάση των Μεγάλων Δυνάμεων, που χαρακτηριζόταν από έλλειψη αποφασιστικότητας και συνοχής στο ζήτημα της πρόασπισης του καθεστώτος, που υπαγόρευε το διεθνές δίκαιο. H Aγγλία και η Γαλλία απέφευγαν με κάθε τρόπο τη σύγκρουση με την Iταλία, έχοντας άλλες, δικές τους προτεραιότητες. O θεσμός της συλλογικής ασφάλειας δέχτηκε ένα δυνατό πλήγμα, ενώ η ελληνική αντίδραση, ήπια όσο και συγκεχυμένη, επιβεβαίωσε την αδυναμία της χώρας να πράξει οτιδήποτε θα μπορούσε να εναντιώνεται στη βούληση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Οι Ιταλοί αποχώρησαν στο τέλος Σεπτεμβρίου 1923.

Αξιοποιήθηκαν στοιχεία από το ΙΜΕ

Ένα πραγματικά σπάνιο video από το British Pathe.

CORFU - ITALY SEIZES ISLAND


OCCUPATION OF CORFU

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Ιστορία στην... άμμο!

Η Kseniya Simonova είναι η νικήτρια του «Ουγγαρία έχεις ταλέντο». Η νεαρή κοπέλα εντυπωσίασε και ταυτόχρονα συγκίνησε τους πάντες με το ταλέντο και την ιδέα της, να ζωγραφίσει με άμμο την ιστορία της χώρας της κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Πηγή (αναφορά):ΤΑ ΝΕΑ

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Υγρόν πυρ - το μυστικό όπλο που έσωσε το Βυζάντιο.



Από σχετική ιστοσελίδα που φιλοξενεί άρθρο του Κίμωνα Ε. Πλακογιαννάκη,
περιοδικό "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" τ.41 επιλέγω:

Το υγρό πυρ επινοήθηκε ή τελειοποιήθηκε από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Καλλίνικο (από την Ηλιούπολη της Συρίας) και η χρήση του αναφέρεται για πρώτη φορά τον 7ο μ.Χ. αιώνα εναντίον του Αραβικού στόλου που πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε ένα από τα φοβερότερα όπλα του μεσαίωνα και επανειλημμένα έσωσε το Βυζάντιο από εχθρικές επιθέσεις.
Σύνθεση του υγρού πυρός
Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για την ακριβή σύνθεση του υγρού πυρός. Παρόλα αυτά οι αναφορές που υπάρχουν από ιστορικούς μας δίνουν κάποιες ενδείξεις για το ποια μπορεί να ήταν η σύνθεσή του.
Οι πρώτη ιστορική αναφορά για την κατασκευή εμπρηστικού μίγματος προέρχεται από τον χρονικογράφο Μαλάλα (6ος αιώνας), ο οποίος αναφέρει ότι ο Αυτοκράτορας Αναστάσιος ο Α' (491-518 μ.Χ.) προκειμένου να αντιμετωπίσει την επανάσταση του κόμη των Φοιδεράτων Βιταλιανού, κάλεσε από την Αθήνα κάποιο φιλόσοφο ονόματι Πρόκλο, ο οποίος φαίνεται ότι ασχολείτο με την παρασκευή εύφλεκτων υλών. Ο Πρόκλος κατασκεύασε από "ΘΕΙΟΝ ΑΠΥΡΟΝ" (άκαυτο θειάφι) μία πολύ ψιλή σκόνη την οποία παρέδωσε στον αρχηγό του Βασιλικού Πλωίμου (στόλου) Μαρίνο, λέγοντάς του "όπου και αν τη ρίξεις, είτε σε κτίρια, είτε σε πλοία, η σκόνη με την ανατολή του ηλίου αναφλέγεται και καίει τα πάντα.". Έτσι και έγινε. Αυτή λοιπόν πρέπει να είναι η πρώτη αναφορά για την κατασκευή εμπρηστικού μίγματος το οποίο υπήρξε ο πρόγονος του Ελληνικού υγρού πυρός.
Υπάρχουν αρκετές αναφορές που μιλάνε για την αυτανάφλεξη του υγρού πυρός μόλις αυτό ερχόταν σε επαφή με το νερό (ιδιότητα που το καθιστούσε πρακτικώς άσβεστο σε επιθέσεις εναντίον πλοίων) ιδιότητα που σύμφωνα με μερικούς ερευνητές πρέπει να οφείλεται στην παρουσία ασβέστη ή φωσφορούχου ασβεστίου. Άλλα συστατικά του σύμφωνα με τους ερευνητές πρέπει να ήταν η νάφθα, σε μορφή αργού ή αποσταγμένου πετρελαίου και στερεά συστατικά όπως νίτρο, θείο, ρητίνη ή και άλλες εύφλεκτες ύλες. Σύμφωνα με κάποιους άλλους ερευνητές δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο το υγρό πυρ να ήταν και κάποιας μορφής πυρίτιδα (συμπέρασμα που προέρχεται από τις αναφορές για καπνούς και βροντές κατά την διάρκεια εκτόξευσής του).
Διαβάστε και τα υπόλοιπα στοιχεία.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails