«Είναι σαν τη νοικοκυρά που δεν ξέρει τι ακριβώς θα της χρειαστεί για το φαγητό που ετοιμάζει, και έτσι ψωνίζει τα πάντα...». Η παρομοίωση του έμπειρου φιλολόγου κ. Σωκράτη Κουγέα αποτυπώνει την εικόνα των νέων βιβλίων στο Γυμνάσιο. Μπορεί να είναι καλύτερα από τα προηγούμενα, αλλά με μεγάλο όγκο ύλης και «πολύ πυκνά», με αποτέλεσμα μαθητές και εκπαιδευτικοί να... χάνονται στη μετάφρασή τους. [...]Και ύστερα από όλα αυτά τι μένει; Μετά τόσο κόπο και χρήματα; Φέρνουν ουσιαστικές αλλαγές τα νέα βιβλία; Ο κ. Κουγέας είναι σαφής: «Όπως όλο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, έτσι και τα σχολικά εγχειρίδια και η διδακτική που προτείνουν, ασφυκτιούν από το άγχος της αξιολόγησης των μαθητών. Αυτό είναι τελικά που απονευρώνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Οι μαθητές μας ενδιαφέρονται μόνο για την επίδοση, χάνοντας κάθε ενδιαφέρον για αυτή καθεαυτή τη μάθηση. Και να σας φέρω ένα παράδειγμα: θέλησαν να αξιολογήσουν χορεύτριες και για τον λόγο αυτό όρισαν τα σημεία στα οποία έπρεπε να αγγίξουν τα πόδια τους κατά την εκτέλεση του χορού. Για να είναι μάλιστα απόλυτα αντικειμενικοί οι κριτές τοποθέτησαν στα σημεία αυτά αισθητήρες που όποτε πάταγε το πόδι της χορεύτριας με ένα σήμα έκρουαν ένα κουδουνάκι. Αυτή η «αντικειμενική» κρίση μετέθεσε το ενδιαφέρον των χορευτριών από το να κινηθούν ελεύθερα στο να κρούσουν το κουδουνάκι. Αποτέλεσμα οι αιθέριες υπάρξεις κινούνταν στη σκηνή σα μαριονέτες... Αυτό κάνουμε και στα παιδιά μας. Έτσι ευνουχίζουμε το μυαλό τους».
Πολύ εύστοχη η αναλογία και δυστυχώς ισχύει εντονότερα και στο Λύκειο!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Αποστολου Λακασα από την Καθημερινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου