Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Κ . Καβάφης: Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Με τους μαθητές μου της Α΄Λυκείου δουλέψαμε τις προηγούμενες ημέρες ένα σενάριο διδασκαλίας στη Λογοτεχνία και συγκεκριμένα του Κ.Καβάφη το "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον".
Ένα (το τελευταίο) φύλλο εργασίας ζητούσε από μιαν ομάδα να βρουν από το διαδίκτυο χαρακτηριστικές εικόνες ώστε να επιχειρήσουμε μια - έστω απλή - οπτική απόδοση του ποιήματος.
Μου πήρε λίγη ώρα γιατί ήθελα να ενσωματώσω στο Slideboom και το σχετικό ήχο (τη φωνή του αφηγητή Δημήτρη Χορν). Τελικά η λύση είναι το iSpring (είναι μια εφαρμογή flash που μπορείτε να κατεβάσετε μέσα από τη σελίδα του Slideboom).
Το προϊόν του εδώ.

Η μετανάστευση των απογοητευμένων


Αντιγράφω το άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη στην Καθημερινή

Σκίτσο: Από την εικονογράφηση του σκιτσογράφου Σπύρου Ορνεράκη στην ερεύνα «Η ζωή των μεταναστών στην Ελλάδα» της Ήρας Εμκε - Πουλοπούλου, Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/STR


Όλο και πιο συχνά, στις γεμάτες ανησυχία συζητήσεις για το μέλλον της Ελλάδας εκφράζεται το ενδεχόμενο ενός μεγάλου κύματος φυγής νέων στο εξωτερικό· επιβεβαίωσης του σκοτεινότερου «σεναρίου», να εγκαταλείψουν την παραπαίουσα χώρα οι ικανοί, οι γνώστες, οι πρόθυμοι, οι πεισματάρηδες, όσοι δεν θα θέλουν να εκλάβουν ως τύχη την εξεύρεση μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας, χωρίς αναγνώριση και προοπτικές. Με τον ιδιωτικό τομέα να μην μπορεί να απορροφήσει άλλους σταθερά απασχολούμενους, με την πόρτα του Δημοσίου πλέον ερμητικά κλειστή, με το βιοτικό επίπεδο να φθίνει, φαντάζουν αναμενόμενες οι εξαγωγές όχι προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά επιστημόνων, επαγγελματικών - προικισμένων.

Δεν θα είναι μια μετανάστευση από την απόγνωση που γεννά η απόλυτη φτώχεια, αλλά από την απογοήτευση που δημιουργεί η ανικανότητα της χώρας να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των νέων, από την αίσθηση του αποκλεισμού, τον φόβο της ανεργίας, την επισφαλή εργασία, τον μετεωρισμό στο τυφλό άγχος, την ανώμαλη προσγείωση σε έναν χώρο χωρίς συντεταγμένες... Η επιστημονική τεχνολογική πνευματική «αφρόκρεμα» είναι που θα κάνει τη μετανάστευση συνώνυμο της απελευθέρωσης. Ομως πού, στη γερασμένη Ευρώπη του 22% άνεργων νέων (44,5% στην Ισπανία, 25,2% στην Ελλάδα); Εξι εκατομμύρια είναι οι άνεργοι 15-24 ετών στην Ε.Ε. (3,5 στην Ευρωζώνη), ενώ το σύνολο των ανέργων αγγίζει τα 28 εκατ.

Οταν προ καιρού η Κομισιόν προσέφερε σε 50 νέους Ευρωπαίους μια πρώτη εργασία στο εξωτερικό, υπεβλήθησαν πάραυτα 8.000 αιτήσεις. Εκατομμύρια επισκέπτες τον τελευταίο μήνα είχε το EURES (ευρωπαϊκή πύλη για την επαγγελματική κινητικότητα). Παρά ταύτα η κινητικότητα εργαζομένων εντός Ε.Ε. παραμένει χαμηλή. Μόνο το 2% του ευρωπαϊκού εργατικού δυναμικού δουλεύει σε άλλο κράτος από τη χώρα καταγωγής. Μεγαλύτερα εμπόδια, η γλώσσα και οι περιορισμένες θέσεις εργασίας. Είναι γεγονός πάντως (ευρωβαρόμετρο) ότι από εκείνους που αναζήτησαν εργασία σε άλλη χώρα προσελήφθη μέσα σε 12 μήνες το 59%, έναντι του 33% όσων αναζήτησαν και βρήκαν εργασία στην πατρίδα τους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μια χώρα εχθρική για την άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, η σύνδεση εκπαίδευσης και απασχόλησης έχει αποδυναμωθεί και οι σπουδές, μια πανάκριβη οικογενειακή υπόθεση, οδηγούν συχνά στην υποαπασχόληση και τις προσωρινές συμβάσεις εργασίας.

Πουθενά βεβαίως δεν είναι ρόδινα. Παρά τη διά βίου μάθηση, παντού, η μερική απασχόληση διογκώνεται σε βάρος της πλήρους, η κατάρτιση δεν μείωσε τους ανέργους, η ελαστικοποίηση των σχέσεων δεν έφερε την εργασιακή άνοιξη. Η διεύρυνση των υπερεθνικών οργανισμών, η απελευθέρωση του εμπορίου, η αποπροσωποποίηση και υποβάθμιση της εργασίας, άλλαξαν δραστικά τους όρους του «παιχνιδιού» σε βάρος των εργαζομένων. Αποδυνάμωσαν τα παλιά υποστηρικτικά δίκτυα (συγγενείς, φίλοι), έκαναν εξαιρετικά δύσκολη τη δημιουργία της κοινωνικής ταυτότητας των νέων· τη συντήρηση του ονείρου και της πίστης στο αύριο, ότι οι καλύτερες μέρες είναι εμπρός, ότι ο παράδεισος βρίσκεται και στη χώρα τους.

Πρέπει να βρεθούν από τους ιθύνοντες οι τρόποι να μη σπάσουν οι εθνικοί δεσμοί, να βρεθούν οι λόγοι για τους οποίους οι νέοι δεν θα μεταναστεύσουν. Η εξαγωγή έμψυχου «κεφαλαίου» θα αποτελούσε τη χαριστική βολή.

Όλο και συχνότερα εισπράττω από τους μαθητές μου αυτό το πνιγηρό αίσθημα απαισιοδοξίας όταν συζητούμε τις μορφωτικές και επαγγελματικές προοπτικές τους. Τι να σπουδάσουν; Με ποια προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης, ασφάλειας, ανταπόδοσης, αξιοκρατίας; Είναι γενικευμένο το φαινόμενο και νομίζω βαίνει επιδεινούμενο. Και στα παιδιά μου ακόμα δε γνωρίζω τι να συμβουλέψω. Ίσως επιστρέφουμε στις δεκαετίες του ’50. Ίσως πράγματι η μετανάστευση αποδειχθεί τελικά όχι σωτήρια αλλά μια πιο αξιοπρεπής διέξοδος.

Τι να συμβουλέψεις τόσους νέους ανθρώπους με προσόντα που σε άλλες εποχές θα ήταν δακτυλοδεικτούμενες εξαιρέσεις και που σήμερα αγωνιούν για μια ασφαλή θέση, με ελάχιστες αποδοχές και επαγγελματικό κλίμα που καθηλώνει κάθε δημιουργική πνοή, μέσα σε δομές που ελάχιστα μπορούν να μεταβληθούν; Έκαναν το «λάθος» να θέλουν να ζήσουν και να προσφέρουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους στον τόπο τους ... Είναι οι «αδιόρθωτοι» εκείνοι που νομίζουν ότι ζουν στη δεκαετία του ‘70-’80 και που ελπίζουν πως, αν αγωνιστούν, θα συνεχίσουν να ζουν τουλάχιστον όμοια με τις προηγούμενες γενιές. Πόσο γρήγορα οι ελπίδες γίνονται φρούδες… Παλιότερα προβάλαμε στις συζητήσεις μας ότι μπορεί «έξω να ζουν πιο πλούσια, αλλά εδώ απολαμβάνουμε πιο ανθρώπινη ζωή, πιο ήπιους ρυθμούς, κερδίζαμε στην ουσία της καθημερινότητας». Σήμερα πολύ δύσκολα μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο.

Στο παρελθόν το «να φύγω έξω» φάνταζε ως λύση σωτηρίας επιβίωσης για ανθρώπους χαμηλής ή και ανύπαρκτης επαγγελματικής εξειδίκευσης. Σήμερα έχει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά και προβληματίζει τους πιο μορφωμένους, τους πιο καταρτισμένους, τους πιο, αν θέλετε, φιλόδοξους. Εκείνους που δε θέλουν να «σπαταλήσουν» τις προσπάθειές τους για μισθό λίγων ευρώ, σε εργασιακή προσφορά χαμηλής ανταποδοτικότητας (όχι μόνο χρηματικής).

Αν αυτό που τώρα αχνοφαίνεται δεν είναι μια δυσοίωνη εξέλιξη, τότε πότε αναμένουμε να διαχειριστούμε την αποτροπή του;


Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Έρχονται οι διαδραστικοί πίνακες

Δείτε μια παρουσίαση μερικών λειτουργιών ενός διαδραστικού πίνακα από ένα video της "ευφυούς εκπαίδευσης"


Κόβονται τα λάπτοπ κι έρχονται οι διαδραστικοί πίνακες. Μέχρι τα τέλη του 2010, ηλεκτρονικοί πίνακες θα έχουν τοποθετηθεί σε όλα τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας.

Η κυβέρνηση αποφάσισε τα κονδύλια που πέρυσι δόθηκαν για την αγορά των υπολογιστών στους 120.000 μαθητές της Α’ γυμνασίου να διατεθούν φέτος στην ψηφιακή τάξη. Αυτό σημαίνει ότι σταματά το πρόγραμμα της διανομής λάπτοπ στους μαθητές και προχωρούν οι διαγωνισμοί για την προμήθεια διαδραστικών πινάκων, ψηφιοποίησης των βιβλίων κι εξοπλισμού των σχολείων.

Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, ο πίνακας θα... μιλάει στους μαθητές, ο δάσκαλος θα παραδίδει με το κομπιούτερ και το βιβλίο θα είναι στην... πρίζα!

Για την ψηφιακή σύγκλιση του σχολείου προβλέπεται αναβάθμιση στις υπάρχουσες ψηφιακές υποδομές (υπολογιστές, ηλεκτρονικοί μαυροπίνακες, διαδραστικοί πίνακες και ψηφιοποίηση του υλικού), νέες υποδομές WΙFΙ (ασύρματης επικοινωνίας) και δικτύου που θα παρέχουν τη δυνατότητα υποστήριξης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο, και όπου αλλού βρίσκεται ο μαθητής.

Το υλικό
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει προχωρήσει στη δημιουργία ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού και ηλεκτρονικών βιβλίων. Μέχρι να μπορέσει όμως αυτή η προσπάθεια να «ανθήσει» πλήρως
στα σχολεία, γίνονται παρεμβάσεις στο πρόγραμμα σπουδών, ώστε να μπορεί να δεχτεί τις ψηφιακές αλλαγές πολύ γρήγορα. Ηδη ετοιμάζονται νέα αναλυτικά προγράμματα και επιμορφώνονται στις καινούργιες τεχνολογίες χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές.

Αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 1.000 διαδραστικοί πίνακες... εκπαιδεύουν τους Έλληνες μαθητές σε σχολεία της Αττικής, της Δυτικής Μακεδονίας, του Βορείου Αιγαίου, της Θεσσαλονίκης και του Ιονίου.
Πρόκειται για μια συγκλονιστική εκπαιδευτική εμπειρία, όπως την περιγράφουν οι μαθητές στις τάξεις των οποίων... η ψηφιακή σύγκλιση έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της.

Οι διαδραστικοί πίνακες πρωτοεμφανίστηκαν στην Αγγλία, όπου από το 2007 η κάλυψη των σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έφθανε το 98% και της πρωτοβάθμιας στο 100%. Σήμερα οι ηλεκτρονικοί πίνακες είναι το σημαντικότερο εργαλείο των εκπαιδευτικών, κυρίως στη Βόρεια Αμερική, στην Ευρώπη και στην Αυστραλία. Ο διαδραστικός πίνακας είναι μια ψηφιακή
συσκευή ικανή να αλληλεπιδρά με έναν υπολογιστή και να προβάλλει εικόνες, βίντεο και άλλα δεδομένα σε μια οθόνη.

Τα αποτελέσματα των ερευνών έδειξαν ότι οι διαδραστικοί πίνακες έχουν θετικό αντίκτυπο στη συμμετοχή των μαθητών, στην προσοχή τους στο μάθημα και στην αύξηση των δυνατοτήτων τους να συμμετάσχουν σε διαφορετικά εκπαιδευτικά μοντέλα.

Πλεονεκτήματα

Εκπαιδευτικές μελέτες ανά τον κόσμο κατέληξαν στο ότι το μάθημα μέσω των διαδραστικών πινάκων:

* Αυξάνει τον ενθουσιασμό και το ενδιαφέρον των μαθητών.
* Προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για συμμετοχή και συνεργασία.
* Κάνει τους μαθητές να κρατούν ελάχιστες σημειώσεις μέσα στην τάξη.
* Συντελεί στην καλύτερη και ταχύτερη αφομοίωση των δύσκολων εννοιών και αυξάνει την αυτοπεποίθηση των παιδιών για το μάθημα.

ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ
bibian@pegasus.gr
Πηγή:εφημ. ΕΘΝΟΣ (6/3/10)

Δεν μπορούμε παρά να χαιρόμαστε με την εξέλιξη. Ωστὀσο υπάρχουν θέματα που χρειάζονται συζήτηση. Μερικά πρόχειρα:
  • Αρκούν οι διαδραστικοί πίνακες για τη διέγερση του ενδιαφέροντος των μαθητών;Είναι ωστόσο ένα πρώτο βήμα, που ασφαλώς δείχνει το δρόμο.
  • Υπάρχουν πρακτικά ζητήματα: Πώς και πότε θα εξοικειωθούν με αυτούς οι συνάδελφοι;
  • Οι τάξεις θα πρέπει να κλειδώνουν και κατά τα διαλείμματα...
  • Τι θα γίνει με τη σύνδεση στο διαδίκτυο;

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails