Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Έρχονται και οι διαδραστικοί πίνακες...

Από τον μαυροπίνακα στην οθόνη αφής και από την κιμωλία στη γραφίδα περνούν ολοένα και περισσότερα σχολεία της χώρας, που άρχισαν να εφοδιάζονται με την τελευταία λέξη της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, τον διαδραστικό πίνακα!

Στο 8ο Δημοτικό Σχολείο της Χίου, όπως και σε αρκετά ακόμα Δημοτικά της χώρας τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ιδιωτικά, οι μαθητές ανυπομονούν να... σηκωθούν στον πίνακα.

Κι αυτό γιατί οι εκπαιδευτικοί με τη συναίνεση των γονιών αποφάσισαν να εγκαταστήσουν στις τάξεις διαδραστικούς ψηφιακούς πίνακες πλάι στους παραδοσιακούς μαυροπίνακες, οι οποίοι αποτελούνται από οθόνη αφής που κάνει το μάθημα πολύ πιο διασκεδαστικό. Στο 8ο Δημοτικό της Χίου, οι πίνακες αυτοί τοποθετήθηκαν και στις έξι αίθουσες και χρησιμοποιούνται πλέον σε όλα τα μαθήματα: η Γεωγραφία είναι τρισδιάστατη μέσω ειδικών προγραμμάτων, οι εξισώσεις και οι σημειώσεις γράφονται με το δάχτυλο ή την ειδική γραφίδα και μπορεί να αποθηκευτούν ώστε να τις μελετήσουν αργότερα όσοι απουσίαζαν στο μάθημα, ενώ σε κάθε μάθημα το ειδικό ψηφιακό υλικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου είτε ανεξάρτητων δημιουργών βοηθάει τον εκπαιδευτικό και «ζωντανεύει» το μάθημα. Έτσι, όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο διευθυντής του σχολείου, κ. Λευτέρης Μερεσεντζής, τους τελευταίους μήνες οι μαθητές διαγκωνίζονται για να σηκωθούν στον πίνακα, σε πλήρη αντίθεση με την κλασική εικόνα του μαθητή που το θεωρεί αγγαρεία!

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου από ΤΑ ΝΕΑ

Βέβαια, ο αρχικός ενθουσιασμός απέναντι στο καινούριο, μάλλον πρέπει να αναμένουμε να υποχωρήσει όταν με τη σταδιακή χρήση των διαδραστικών πινάκων, έλθει και η σχετική εξοικείωση. Σε κάθε περίπτωση όμως η όλη διδακτική εμπειρία αναμένεται να αλλάξει σημαντικά τόσο τους όρους της ενεργητικής πρόσληψης της γνώσης (μέσω της οπτικοποίησής της) όσο και της ομαδικής συνεργατικής μάθησης.

Δείτε και μια παλιότερη ανάρτησή μου.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Οι προτάσεις για αλλαγές στα Λύκεια

Έξι προτάσεις για αλλαγές στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας καταθέτει σύντομα το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας που διεξάγει τον διάλογο για την Παιδεία υπό τον καθηγητή κ. Γ. Μπαμπινιώτη.
Οι προτάσεις θα κινηθούν στη λογική του τρίπτυχου: λιγότερα υποχρεωτικά μαθήματα, συνοπτικά βιβλία και πλούσιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου δεν συζητήθηκε καθόλου το θέμα του εξεταστικού συστήματος για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας, για το οποίο όμως το Συμβούλιο έχει ήδη διατυπώσει την άποψη ότι αποτελεί τα «θεμέλια» πάνω στα οποία πρέπει να στηριχθούν οι αλλαγές στα σχολεία. Οπως δήλωσε χθες ο κ. Μπαμπινιώτης, στόχος είναι μακροπρόθεσμα να καταργηθεί το σημερινό σύστημα πανελλαδικών εξετάσεων, το οποίο όμως πρέπει βραχυπρόθεσμα να βελτιωθεί και να υποστηριχθεί. Το Συμβούλιο αναζητεί μέθοδο απελευθέρωσης του Λυκείου από τη διαδικασία των εξετάσεων μέσω του συνυπολογισμού των βαθμολογίων των μαθητών για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στις 11 Μαΐου, όταν θα γίνει η επόμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου, θα έχει οριστικοποιηθεί ο πυρήνας των προτάσεων για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας, έτσι ώστε τα μέλη του να έχουν ολοκληρώσει τον μεγαλύτερο όγκο της εργασίας τους ως τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Το Συμβούλιο θα συνεδριάσει ξανά μετά τις εκλογές. Οπως αναφέρουν οι πληροφορίες, οι ρυθμίσεις οι οποίες θα προταθούν για την αλλαγή της εκπαιδευτικής φυσιογνωμίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση της χώρας, είναι οι εξής:
  • Νέα προγράμματα σπουδών και βιβλία μικρότερα, συνοπτικά και σύγχρονα.
  • Λιγότερα υποχρεωτικά μαθήματα και περισσότερα επιλογής, ώστε να μπορούν να τα αφομοιώνουν οι μαθητές στον σχολικό χρόνο που θα έχουν στη διάθεσή τους.
  • Διοργάνωση ενδοσχολικών ή εξωσχολικών δράσεων που θα έχουν σχέση με την υποστήριξη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (οικονομικά ασθενέστεροι μαθητές, μετανάστες κτλ.).
  • Σύνδεση της διδακτικής ύλης μεταξύ των τάξεων του Γυμνασίου και του Λυκείου και διαθεματική προσέγγισή της (παράλληλη διδασκαλία επιστημονικών αντικειμένων με κοινά στοιχεία μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα η αναφορά σε ένα ιστορικό γεγονός και η σύνδεσή του με τη χημεία ή τα μαθηματικά μέσω επιστημονικών άθλων της ίδιας περιόδου).
  • Αύξηση των εξωσχολικών δραστηριοτήτων με έμφαση στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, τον πολιτισμό και την αγωγή υγείας.
  • Εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στα σχολεία και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών τους.
Ακόμη στο τέλος της κάθε βαθμίδας (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) θα γίνονται ειδικά αξιολογικά τεστ τα οποία δεν θα έχουν σχέση με τη βαθμολογία ή την προαγωγή των μαθητών, για να διαπιστωθεί αν θα έχουν επιτευχθεί οι διδακτικοί στόχοι του σχολείου.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Παπαδιαμάντης, Πάσχα, Κέρκυρα, Ιστοεξερεύνηση

Στη Γ ΄Γυμνασίου και κατά το τελευταίο τρίμηνο οι μαθητές στα πλαίσια του μαθήματος της ιστορίας προβλέπεται να διδάσκονται στοιχεία τοπικής τους ιστορίας. Παρόλο που ειδικά για την Κέρκυρα το ΠΙ έχει φτιάξει ένα σχετικό corpus, θεωρώ ότι μια ιστοεξερεύνηση (Webquest) θα ήταν πολύ καλή οδός προσέγγισης στοιχείων της τοπικής μας Ιστορίας.

Το γ΄ τρίμηνο συμπίπτει με την Άνοιξη, την εποχή που όλοι στην Κέρκυρα (και έξω απ’ αυτήν) περιμένουν το Πάσχα. Ο Αλ. Παπαδιαμάντης έγραψε το διήγημα «Πάσχα Ρωμέικο» αναφερόμενος σ’ ένα χαρακτήρα -φίλο του - ιταλοκερκυραίο, όπως τον αποκαλεί.

Ο συνδυασμός λογοτεχνίας και ιστορίας θα μπορούσε να λειτουργήσει παραγωγικά. Το κείμενο του Παπαδιαμάντη δίνεται ως αφόρμηση, ως πρόσχημα για ν’ αρχίσουν να τίθενται τα σχετικά ερωτήματα μέσα στην ιστοξερεύνηση. Μερικά λ.χ. θέματα που θίγονται στο διήγημα θα μπορούσαν να τεθούν προς έρευνα:

  • Το Αχίλλειο, η δημιουργία του, οι προσωπικότητες που σχετίζονται με την ιστορία του, η θέση και ρόλος του μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
  • Σημαντικές προσωπικότητες του πνεύματος και των γραμμάτων στην Κέρκυρα (Δ. Σολωμός, Α. Μουστοξύδης, Μητρ. Αθανάσιος,Ν. Μάντζαρος, Βράιλας-Αρμένης κ.ά΄)
  • H παρουσία και οι βλέψεις των Ιταλών στην Κέρκυρα κατά τον 20ο αιώνα.
  • Ο σεβασμός προς τον Άγιο Σπυρίδωνα και οι λιτανείες του τη Μ. Εβδομάδα.
  • Μια ομάδα φωτογράφων μπορεί ν’ απαθανατίσει χαρακτηριστικές στιγμές του κερκυραϊκού Πάσχα, να εντοπίσει φερώνυμες οδούς και να φωτογραφήσει προτομές των πνευματικών προσώπων του διηγήματος.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Πάσχα Ρωμέικο

Ο μπάρμπα-Πύπης, γηραιός φίλος μου, είχεν επτά ή οκτώ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών, όλα εκ παλαιού χρόνου και όλα κατακαίνουργα, τα οποία εφόρει εκ περιτροπής μετά του ευπρεπούς μαύρου ιματίου του κατά τας μεγάλας εορτάς του ενιαυτού, οπόταν έκαμνε δύο ή τρεις περιπάτους από της μιας πλατείας εις την άλλην διά της οδού Σταδίου. Οσάκις εφόρει τον καθημερινόν κούκον του, με το σάλι του διπλωμένον εις οκτώ ή δεκαέξ δίπλας επί του ώμου, εσυνήθιζε να κάθηται επί τινας ώρας εις το γειτονικόν παντοπωλείον, υποπίνων συνήθως μετά των φίλων, και ήτο στωμύλος και διηγείτο πολλά κ' εμειδία προς αυτούς.

Όταν εμειδία ο μπάρμπα-Πύπης, δεν εμειδίων μόνον αι γωνίαι των χειλέων, αι παρειαί και τα ούλα των οδόντων του, αλλ' εμειδίων οι ιλαροί και ήμεροι οφθαλμοί του, εμειδία στίλβουσα η σιμή και πεπλατυσμένη ρις του, ο μύσταξ του ο ευθυσμένος με λεβάνταν και ως διά κολλητού κηρού λελεπτυσμένος, και το υπογένειόν του το λευκόν και επιμελώς διατηρούμενον, και σχεδόν ο κούκος του ο στακτερός, ο λοξός κ' επικληνής προς το ους, όλα παρ' αυτώ εμειδίων.

Είχε γνωρίσει πρόσωπα και πράγματα εν Κερκύρα· όλα τα περιέγραφε μετά χάριτος εις τους φίλους του. Δεν έπαυσε ποτέ να σεμνύνεται δια την προτίμησιν την οποίαν είχε δείξει αείποτε διά την Κέρκυραν ο βασιλεύς, και έζησεν αρκετά διά να υπερηφανευθή επί τη εκλογή, ην έκαμε της αυτής νήσου προς διατριβήν η εφτακρατόρισσα της Αούστριας. Ενθυμείτο αμυδρώς τον Μουστοξύδιν, μα δότο, δοτίσσιμο κε ταλέντο! Είχε γνωρίσει καλώς τον Μάντζαρον, μα γαλαντουόμο! τον Κερκύρας Αθανάσιον, μα μπράβο! τον Σιορπιέρρο, κε γκράν φιλόζοφο! Το τελευταίον όνομα έδιδεν εις τον αοίδιμον Βράϊλαν, διά τον τίτλον ον του είχαν απονείμει, φαίνεται οι Άγγλοι. (Sir Pierro = Sir Peter).

Είχε γνωρίσει επίσης τον Σόλωμο (κε ποέτα!), του οποίου απεμνημόνευε και στίχους τινάς, απαγγέλων αυτούς κατά το εξής υπόδειγμα:

Ωσάν τη σπίθα κρουμμένη στη στάχτη

πού εκρουβόταν για μας λευτεριά;

Εισέ πάσα μέρη πετιέται κι' ανάφτει

και σκορπιέται σε κάθε μεριά.

Ο μπάρμπα-Πύπης έλειπεν υπέρ τα είκοσιν έτη εκ του τόπου της γεννήσεώς του. Είχε γυρίσει κόσμον κ' έκαμεν εργασίας πολλάς. Έστειλέ ποτε και εις την Παγκόσμιον έκτεσι, διότι ήτο σχεδόν αρχιτέκτων, και είχε μάλιστα και μίαν ινβεντσιόνε. Εμίσει τους πονηρούς και τους ιδιοτελείς, εξετίμα τον ανθρωπισμόν και τη τιμιότητα. Απετροπιάζετο τους φαύλους.

«Ιλ τραδιτόρε νον α κομπασσιόν» -ο απατεώνας δεν έχει λύπησι. Ενίοτε πάλι εμαλάττετο κ' εδείκνυε συγκατάβασιν εις τας ανθρωπίνας ατελείας. «Ουδ'η γης αναμάρτητος -άγκε λα τέρρα νον ε ιμπεκάμπιλε.» Και ύστερον, αφ' ου η γη δεν είναι, πώς θα είναι ο Πάπας; Όταν του παρετήρει τις ότι ο Πάπας δεν εψηφίσθη ιμπεκάμπιλε, αλλά ινφαλίμπιλε, δεν ήθελε ν' αναγνωρίσει την διαφοράν.

Δεν ήτο άμοιρος και θρησκευτικών συναισθημάτων. Τας δύο ή τρεις προσευχάς, ας είξευρεν τας είξευρεν ελληνιστί. «Τα πατερμά του είξευρε ρωμέϊκα». Έλεγεν: «Άγιος, άγιος, άγιος κύριος Σαβαώθ... ως ενάντιος υψίστοις» Όταν με ερώτησε δις ή τρις τι σημαίνει τούτο, το ως ενάντιος, προσεπάθησα να διορθώσω και εξηγήσω το πράγμα. Αλλά μετά δύο ή τρεις ημέρας υποτροπιάζων πάλιν έλεγεν: «Άγιος, άγιος, άγιος... ως ενάντιος υψίστοις!»

Εν μόνον είχεν ελάττωμα, ότι εμίσει αδιαλλάκτως παν ό,τι εκ προκαταλήψεως εμίσει και χωρίς ν' ανέχηται αντίθετον γνώμην ή επιχείρημα. Πολιτικώς κατεφέρετο πολύ κατά των Άγγλων, θρησκευτικώς δε κατά των Δυτικών. Δεν ήθελε ν' ακούση το όνομα του Πάπα, και ήτο αμείλικτος κατήγορος του ρωμαϊκού κλήρου...

Την εσπέραν του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 188... περί ώραν ενάτην, γερόντιόν τι ευπρεπώς ενδεδυμένον, καθόσον ηδύνατο να διακρίνη τις εις το σκότος, κατήρχετο την απ' Αθηνών είς Πειραιά άγουσαν, την αμαξιτήν. Δεν είχεν ανατείλει ακόμη η σελήνη, και ο οδοιπόρος εδίσταζε ν' αναβή υψηλότερον, ζητών δρόμον μεταξύ των χωραφίων. Εφαίνετο μη γνωρίζων καλώς τον τόπον. Ο γέρων θα ήτο ίσως πτωχός, δεν θα είχε 50 λεπτά δια να πληρώση το εισιτήριον του σιδηροδρόμου ή θα τα είχε κ' έκαμνεν οικονομίαν.

Αλλ' όχι δεν ήτο πτωχός, δεν ήτο ούτε πλούσιος, είχε διά να ζήση. Ήτο ευλαβής και είχε τάξιμο να καταβαίνη κατ' έτος το Πάσχα πεζός εις τον Πειραιά, ν' ακούη την Ανάστασιν εις τον Άγιον Σπυρίδωνα και όχι εις άλλην Εκκλησίαν, να λειτουργήται εκεί, και μετά την απόλυσιν ν' αναβαίνη πάλιν πεζός εις τας Αθήνας.

Ήτο ο μπάρμπα-Πύπης, ο γηραιός φίλος μου, και κατέβαινεν εις τον Πειραιά διά ν' ακούση το Χριστός Ανέστη εις τον ναόν του του ομωνύμου και προστάτου του, διά να κάμη Πάσχα ρωμέϊκο κ' ευφρανθή η ψυχή του.

Και όμως ήτο... δυτικός!

Ο μπάρμπα-Πύπης, Ιταλοκερκυραίος, απλοϊκός, Ελληνίδος μητρός. Έλλην την καρδίαν, και υφίστατο άκων ίσως, ως και τόσοι άλλοι, το άπειρον μεγαλείον και την άφατον γλυκύτητα της εκκλησίας της Ελληνικής. Εκαυχάτο ότι ο πατήρ του, όστις ήτο στρατιώτης του Ναπολέοντος Α' «είχε μεταλάβει ρωμέϊκα» όταν εκινδύνευσε ν' αποθάνη, εκβιάσας μάλιστα προς τούτο, διά τινων συστρατιωτών του, τον ιερέα τον αγαθόν. Και όμως όταν, κατόπιν τούτων, φυσικώς, του έλεγε τις: «Διατί δεν βαπτίζεσαι μπάρμπα-Πύπη;» η απάντησίς του ήτο ότι άπαξ εβαπτίσθη και ότι ευρέθη εκεί.

Φαίνεται ότι οι Πάπαι της Ρώμης με την συνήθη επιτηδείαν πολιτικήν των, είχον αναγνωρίσει εις τους Ρωμαιοκαθολικούς των Ιονίων νήσων τινά των εις τους Ουνίτας απονεμομένων προνομίων, επιτρέψαντες αυτοίς να συνεορτάζωσι μετά των ορθοδόξων όλας τας εορτάς. Αρκεί να προσκυνήση τις την εβδομάδα του Ποντίφηκος· τα λοιπά είναι αδιάφορα.

Ο μπάρμπα-Πύπης έτρεφε μεγίστην ευλάβειαν προς τον πολιούχον ΄Αγιον της πατρίδος του και προς το σεπτόν αυτού λείψανον. Επίστευεν εις το θαύμα το γενόμενον κατά των Βενετών, τολμησάντων ποτέ να ιδρύσωσιν ίδιον θυσιαστήριον εν αυτώ τω ορθοδόξω ναώ, (il santo Spiridion ha fatto questo caso), ότε ο Άγιος επιφανείς νύκτωρ εν σχήματι μοναχού, κρατών δαυλόν αναμμένον, έκαυσεν ενώπιον των απολιθωθέντων εκ του τρόμου φρουρών το αρτιπαγές αλτάρε. Αφού ευρίσκετο μακράν της Κερκύρας, ο μπάρμπα-Πύπης ποτέ δεν θα έστεργε να εορτάση το Πάσχα μαζί με τσου φράγκους.

Την εσπέραν λοιπόν εκείνην του Μεγάλου Σαββάτου ότε κατέβαινεν εις Πειραιά πεζός, κρατών εις την χείρα τη λαμπάδα του, ην έμελλε ν' ανάψη κατά την Ανάστασιν, μικρόν πριν φθάση εις τα παραπήγματα της μέσης οδού, εκουράσθη και ηθέλησε να καθίση επ' ολίγον ν' αναπαυθή. Εύρεν υπήνεμον τόπον έξωθεν μιας μάνδρας, εχούσης και οικίσκον παρά την μεσημβρινήν γωνίαν, κ' εκεί εκάθησεν επί των χόρτων, αφού επέστρωσε το εις πολλάς δίπλας γυρισμένο σάλι του. Έβγαλεν από την τσέπην την σιγαροθήκην του, ήναψεν σιγαρέττον κ' εκάπνιζεν ηδονικώς.

Εκεί ακούει όπισθέν του ελαφρόν θρουν ως βημάτων επί παχείας χλόης και, πριν προφθάση να στραφή να ίδη, ακούει δεύτερον κρότον ελαφρότερον. Ο δεύτερος ούτος κρότος του κάστηκε ότι ήτον ως ανυψουμένης σκανδάλης φονικού όπλου.

Εκείνην την στιγμήν είχε λαμπρυνθή προς ανατολάς ο ορίζων, και του Αιγάλεω αι κορυφαί εφάνησαν προς μεσημβρίαν λευκάζουσαι. Η σελήνη, τετάρτην ημέραν άγουσα από της πανσελήνου, θ' ανέτελλε μετ' ολίγα λεπτά. Εκεί όπου έστρεψε την κεφαλήν προς τα δεξιά, εγγύς της βορειανατολικής γωνίας του αγροτικού περιβόλου, όπου εκάθητο, του κάστηκε, ως διηγείτο αργότερα ο ίδιος, ότι είδε ανθρωπίνην σκιάν, εις προβολήν τρόπον τινά ισταμένην και τείνουσαν εγκαρσίως μακρόν τι ως ρόπαλον ή κοντάριον προς το μέρος αυτού. Πρέπει δε να ήτο τουφέκιον.

Ο μπάρμπα-Πύπης ενόησεν αμέσως τον κίνδυνον. Χωρίς να κινηθή άλλως από την θέσιν του, έτεινε την χείρα προς τον άγνωστον κ' έκραξεν εναγωνίως.

-Φίλος! Καλός! μη ρίχνεις...

Ο άνθρωπος έκαμε μικρόν κίνημα οπισθοδρομήσεως, άλλά δεν επανέφερεν το όπλον εις ειρηνικήν θέσιν.ουδέ καταβίβασε την σκανδάλην.

-Φίλος! και τι θέλεις εδώ; ηρώτησε με απειλητικήν φωνήν.

-Τι θέλω; επανέναβεν ο μπάρμπα-Πύπης. Κάθουμαι να φουμάρο το τσιγάρο μου.
-Και δεν πας αλλού να το φουμάρης,ρε; απήντησεν αυθαδώς ο άγνωστος. Ηύρες τον τόπο, ρε, να φουμάρης το τσιγάρο σου!

-Και γιατί; επανέλαβεν ο μπάρμπα-Πύπης. Τι σας έβλαψα;

- Δεν ξέρω 'γω απ' αυτά, είπεν οργίλως ο αγρότης· εδώ είναι αποθήκη, έχει χόρτα, έχει κι' άλλα πράμματα μέσα. Μόνον κόττες δεν έχει, προσέθηκε μετά σκληρού σαρκασμού. Εγελάστηκες.

Ήτο πρόδηλον ότι είχεν εκλάβει τον γηραιόν φίλον μου ως ορνιθοκλόπον, και διά να τον εκδικηθή του έλεγεν ότι τάχα δεν είχεν όρνιθας, ενώ κυρίως ο αγρονόμος διά τάς όρνιθάς του θα εφοβήθη και ωπλίσθη με την καραβίναν του.

Ο μπάρμπα-Πύπης εγέλασε πικρώς προς τον υβριστικόν υπαινιγμόν.

-Συ εγελάστηκες, απήντησεν· εγώ κόττες δεν κλέφτω, ούτε λωποδύτης είμαι· εγώ πηγαίνω στον Πειραιά ν' ακούσω Ανάσταση στον Άγιο Σπυρίδωνα.

Ο χωρικός εκάγχασε.

-Στον Πειραιά; στον Αϊ-Σπυρίδωνα; κι' από πού έρχεσαι;

-Απ' την Αθήνα.

-Απ' την Αθήνα; και δεν έχει εκεί εκκλησίαις, ν' ακούσης Ανάσταση;

-Έχει εκκλησίαις, μα εγώ τώχω τάξιμο, απήντησεν ο μπάρμπα-Πύπης.

Ο χωρικός εσιώπησε προς στιγμήν, είτα επανέλαβε.

-Να φχαριστάς, καϋμένε...

Και τότε μόνον κατεβίβασε την σκανδάλην και ώρθωσε το όπλον προς τον ώμον του.

-Να φχαριστάς καϋμένε, την ημέρα που ξημερώνει αύριον, ει δε μη, δεν τώχα για τίποτες να σε ξαπλώσω δω χάμου. Τράβα τώρα!

Ο γέρων Κερκυραίος είχεν εγερθή και ητοιμάζετο να απέλθη, αλλά δεν ηδυνήθη να μη δώση τελευταίαν απάντησιν.

-Κάνεις άδικα και συχωρεμένος νάσαι που με προσβάλλεις, είπε. Σ' ευχαριστώ ως τόσο που δε μ' ετουφέκισες, αλλά νον βα μπένε.., δεν κάνεις καλά να με παίρνεις για κλέφτη. Εγώ είμαι διαβάτης, κ' επήγαινα, σου λέω στον Πειραιά.
-Έλα, σκόλα, σκόλα τώρα, ρε...

Και ο χωρικός στρέψας την ράχιν εισήλθεν ανατολικώς διά της θύρας του περιβολίου, κ' έγινεν άφαντος.

Ο γέρων φίλος μου εξηκολούθησε τον δρόμον του.

Το συμβεβηκός τούτο δεν ημπόδισε τον μπάρμπα-Πύπην να εξακολουθή κατ' έτος την ευσεβή του συνήθειαν, να καταβαίνει πεζός εις τον Πειραιά, να προσέρχηται εις τον Άγιον Σπυρίδωνα και να κάμει Πάσχα ρωμέϊκο.

Εφέτος το μισοσαράκοστον μοι επρότεινεν, αν ήθελα να τον συνοδεύσω εις την προσκύνησίν του ταύτην. Θα προσεχώρουν δε εις την επιθυμίαν του, αν από πολλών ετών δεν είχα την συνήθειαν να εορτάζω εκτός του Άστεως το Άγιον Πάσχα.

π τ Συλλογ «Πασχαλιν διηγήματα», κδοση «Βιβλιοπωλεον τς «στίας» Ι.Δ.Κολλάρου κα ΣΙΑ ΑΕ

Πηγές:

Κείμενο: Μυριόβιβλος

Φωτό 1 : Corfuland-Γ. Ζούμπος

Φωτό 2: Κων/νος Μάνος

Φωτό 3: Φωτογραφίες από την Κέρκυρα


Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Σ.Μυριβήλη: Μυστική Παπαρούνα - Ε.Μ. Ρεμάρκ (Ουδέν Νεώτερον...). Οι εργασίες των μαθητών

Σταχυολόγησα μερικά μόνο αποσπάσματα των απαντήσεων που μου έδωσαν οι μαθητές μου δουλεύοντας τη Μυστική Παπαρούνα του Στρ. Μυριβήλη. Δείτε ξανά ολόκληρη την εργασία και τα σχετικά video.

Για το πρώτο ερώτημα:

1. «…Οι στρατιώτες είναι αδύναμοι, λερωμένοι, κουρασμένοι, απελπισμένοι σ’ έναν πόλεμο που τους τα έχει πάρει όλα. Αναρωτιούνται γιατί να γίνονται πόλεμοι, γιατί να μην υπάρχει ειρήνη…Τα αναπάντητα ερωτήματα τους βασανίζουν την ώρα που σαν πιόνια στα χέρια των πολιτικών μετακινούνται στην σκακιέρα του πολέμου. Ζουν την πλήρη εξαθλίωση του ανθρώπου και την παράνοια του πολέμου που εκτός από νεκρούς έχει και ζωντανούς-νεκρούς στα χαρακώματα. Το οξύμωρο του πολέμου και το οξύμωρο της ζωής…».

Γ.Ρ.

1. «…Οι στρατιώτες βιώνουν καθημερινά τη φρίκη του πολέμου και την αγωνία για την επόμενη κίνησή τους… Η αναμέτρηση γίνεται σώμα με σώμα, όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σ’ένα πέλαγος νεκρών…»

Θ. Π.

1. «…Οι στρατιώτες ζουν μέσα στην κόλαση ενός ολέθριου πολέμου. Μέσα από τα video μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά την αγωνία και την τραγικότητα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους … Αλλά δεν πονούν μόνο σωματικά. Είναι τόσοι πολλοί μα τόσο μόνοι…Τα συναισθήματά τους εντονότατα: φόβος, θλίψη, απελπισία, πίεση. Έμαθαν να ζουν με το θάνατο, να τον περιμένουν από το πουθενά…»

Β.Ρ.

1. «…Ζούσαν μέσα στη φρίκη και την αθλιότητα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν καμιά από τις βασικές τους ανάγκες. … Αναγκαία ενέργεια για την ψυχοσυναισθηματική τους επιβίωση ήταν η αλλοτρίωση του χαρακτήρα τους και η αποβολή κάθε συναισθήματος. Έτσι γίνονταν καλύτεροι στη μάχη, όχι απαραίτητα γενναίοι, ίσως πιο σκληροί…».

Α.Σ.

1. «…Οι στρατιώτες στα χαρακώματα έχουν έντονη την ανάγκη της ανθρώπινης παρουσίας, ακόμα και της εχθρικής. Η ζωή τους είναι γεμάτη πόνο, δυστυχία, εξαθλίωση, αφού το μόνο που έχουν δει στη ζωή τους είναι ο θάνατος...».

Φ.Ρ.

1. «…Οι στρατιώτες για να σωθούν από τα εχθρικά πυρά κρύβονταν στα χαρακώματα, ένα δίκτυο υπόγειων χαρακωμάτων που οριοθετούσε τη γραμμή του μετώπου… Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν πολύ σκληρές, οι στρατιώτες ζούσαν με ένα διαρκές αίσθημα φόβου και αγωνίας…».

Γ.Σ.

1. «…Ο πόλεμος τους έχει αλλοτριώσει, τους έχει στερήσει το αίσθημα της αλληλεγγύης. Δε νιώθουν πια τίποτα παρά φόβο. Έχουν μετατραπεί σε μηχανές που σκοτώνουν… Στο 1ο video δίνεται όλη η φρίκη του πολέμου μέσα από τη σώμα με σώμα μάχη των στρατιωτών. Χειροβομβίδες πέφτουν από παντού, πλήθος νεκρών, ο θάνατος καραδοκεί, όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν…»

Μ.Τ.

1. «…Βλέπουν κάθε ελπίδα να χάνεται στη ζωή τους και αντιλαμβάνονται ότι η τρομακτική ανάμνηση του πολέμου θα τους στοιχειώνει ακόμα και αν βγουν νικητές…».

Ν.Π.

Για το δεύτερο ερώτημα:

2. «…Η χαρά που τους κατακλύζει μετά την ανακάλυψή τους είναι στοιχείο της δίψας τους για ζωή, της δίψας τους για φυγή από αυτό το ανθρωποφάγο πεδίο…»

Σ.Ρ.

2. «…Ο στρατιώτης Αντ. Κωστούλας έχει μεταμορφωθεί σε παιδί. Η παιδικότητα αναδύεται μέσα από την ψυχή του λοχία και εκδηλώνεται με το παιδικό τραγούδι. Η αγνότητα και η τρυφερότητα έχουν κυριεύσει την καρδιά του…. Ανάλογα και ο στρατιώτης στο video … θεωρεί σπάνιο και σπουδαίο να δει ένα πουλί να κελαηδά στο πεδίο της μάχης και είναι γεμάτος χαρά και ενθουσιασμό. … Η ψυχή τους πανηγυρίζει, γιατί ξαναβρίσκουν το νόημα της ζωής στην ομορφιά της, το συναισθηματικό πλούτο, την ελπίδα…».

Β.Ρ.

2. «…Η παπαρούνα του ξύπνησε την παιδική του αθωότητα και έγινε η αιτία να αποβάλει την καταπίεση και τη φρίκη που ζούσε καθημερινά. Τόση αγαλλίαση έδωσε η επαφή με το λουλούδι στην ψυχή του. …Στις απάνθρωπες συνθήκες πολέμου αρκεί ένα ελάχιστο σημάδι ζωής για να συγκλονίσει τον πολεμιστή και να θυμίσει ό,τι καταστρέφει ο πόλεμος. Μια φωνή κατάφασης στη ζωή και απόρριψης του πολέμου είναι το κοινό μήνυμα.

Α.Σ.

2. «…Οι συναισθηματισμοί στον πόλεμο δυστυχώς πληρώνονται ακριβά…»

Μ.Τ.

2. «…Τη στιγμή που μέσα στα χαρακώματα, ανάμεσα στα πτώματα και με πλήρη απελπισία οι στρατιώτες ζουν την τρέλα του πολέμου, η παπαρούνα και το περιστέρι έρχονται να επισημάνουν ότι υπάρχει ζωή… Η βαρβαρότητα του πολέμου δεν επιτρέπει ευαισθησίες…

Γ.Ρ.

2. «…(Οι στρατιώτες) καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι να απολαμβάνεις πράγματα, που σε μια φυσιολογική ζωή, ελεύθερη και χωρίς πόλεμο φαίνονται άχρηστα και ανούσια… Ο στρατιώτης προσπαθεί ν’ αποτυπώσει στο χαρτί ένα περιστέρι, το μόνο σημάδι ελεύθερης ζωής που είχε απομείνει. Το περιστέρι συμβολίζει την ειρήνη και τη γαλήνη που τόσο καιρό είχε λαχταρήσει… Όμοια και η παπαρούνα. Σε μια ατμόσφαιρα εχθρότητας και αποσύνθεσης ένα αγριολούλουδο ήρθε να στείλει ένα μήνυμα ζωής και ειρήνης. Και οι δύο στρατιώτες έχουν έντονη την επιθυμία να βιώσουν την ομορφιά της ζωής, μαγεύονται και ξαναβρίσκουν τη χαμένη παιδική τους αθωότητα».

Α.Τ.

2. «… Κι οι δύο ξεχνούν πού βρίσκονται και μαγεμένοι επικεντρώνονται στα «ευρήματά» τους. Η ζωή στο μέτωπο είναι τόσο σκληρή που οι δύο στρατιώτες διψούν να ξεφύγουν έστω και για μια στιγμή από την πραγματικότητα του πολέμου που τους περικυκλώνει. Ψάχνουν να βρουν μια ένδειξη, ένα σημάδι που θα τους δείξει ότι υπάρχει ελπίδα για ζωή.

Ν.Π.

Ο Καραγκιόζης στο Διαδίκτυο

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Σπαθάρειου Μουσείου Θεάτρου Σκιών για να δείτε στοιχεία για την ιστορία του Καραγκιόζη, να δείτε φωτογραφίες και να ακούσετε τη μουσική που συνόδευε τις φιγούρες.

Μια επίσης πρωτότυπη διαδραστική παρουσίαση του θεάτρου σκιών θα βρείτε στην ιστοσελίδα της συγγραφέως Ντορίνας Παπαλιού (www.greekshadows.gr), που προβάλλει με ζωντάνια το συναρπαστικό ταξίδι του θεάτρου σκιών μέσα στο χώρο και στο χρόνο, από την Ανατολή στη Δύση και από το παρελθόν στο παρόν. Μέσα από κείμενα, εντυπωσιακό φωτογραφικό υλικό και σύντομα βίντεο, η ιστοσελίδα χτίζει μια συνολική εικόνα του θεάτρου σκιών με κύρια έμφαση στους δημιουργούς και τις παραστάσεις του ελληνικού Καραγκιόζη, από τη γέννησή του μέχρι σήμερα. Το πλούσιο υλικό, που περιλαμβάνει ανέκδοτες μέχρι σήμερα συλλογές από φιγούρες, σε συνδυασμό με τον εξαιρετικά σύγχρονο και ζωντανό γραφιστικό σχεδιασμό, προσφέρει μια καινούργια εμπειρία στη μελέτη του θεάτρου σκιών. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Εξαιρετικά χρήσιμο ως διδακτικό υλικό για τους μαθητές των σχολείων.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails