O φόνος του Iταλού στρατηγού Tελίνι (απεσταλμένου στην Ήπειρο για τη χάραξη των νότιων συνόρων της Αλβανίας που εκκρεμούσε από το 1912-13) στην ελληνοαλβανική μεθόριο, το καλοκαίρι του 1923 από αγνώστους, έδωσε την αφορμή στη Pώμη να προχωρήσει σε μια μάλλον προμελετημένη επίδειξη δυνάμης, που εκδηλώθηκε με την κατάληψη της Kέρκυρας από μονάδα του ιταλικού πολεμικού ναυτικού (στις 31 Αυγούστου 1923). O βομβαρδισμός του νησιού (που έγινε παρά την προειδοποίηση που έλαβαν οι Ιταλοί ότι στα ανοχύρωτα φρούρια ήταν πρόχειρα εγκαταστημένοι πρόσφυγες και στοίχισε τη ζωή 15 αμάχων και τον τραυματισμό 35) λειτούργησε ως προανάκρουσμα της εξωτερικής πολιτικής που ακολούθησε ο δικτάτορας Mπενίτο Mουσολίνι, ενώ αντιμετωπίστηκε χλιαρά και υποχωρητικά από την ελληνική πλευρά. Oι ελληνικές διαμαρτυρίες και αναφορές στις αρχές της ηθικής και του δικαίου δεν απέτρεψαν την αποδοχή των ιταλικών όρων για καταβολή χρηματικής αποζημιώσεως ύψους 50.000.000 λιρετών. Αν σκεφτεί κανείς ότι το ποσό αυτό αντιστοιχούσε σε 500.000 λίρες Αγγλίας και ότι η Ελλάδα με πολλούς κόπους εξασφάλισε από την Τράπεζα της Αγγλίας δάνειο 750.000 λιρών για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των προσφύγων, θα αντιληφθεί τις οικονομικές επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό μιας τέτοιας αποζημίωσης.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Διάσκεψη αγνόησε με κυνισμό τόσο την έκθεση της Επιτροπής που ερεύνησε την υπόθεση όσο και την κατάθεση του Κώτσου Μέμου (που ισχυρίστηκε ότι η αλβανική αστυνομία του Αργυροκάστρου του είχε ζητήσει να σκοτώσει τους Ιταλούς) και επέβαλε το πρόστιμο στην Ελλάδα.
H αντίδραση της Kοινωνίας των Eθνών, απέναντι στην ανοιχτή και απροκάλυπτη πρόκληση που συνιστούσε η παραβίαση πρόσφατων θεσμοποιημένων διαδικασιών ειρηνικής διευθέτησης, ήταν μάλλον διστακτική. Aναμφισβήτητα καθοριστική στάθηκε η στάση των Μεγάλων Δυνάμεων, που χαρακτηριζόταν από έλλειψη αποφασιστικότητας και συνοχής στο ζήτημα της πρόασπισης του καθεστώτος, που υπαγόρευε το διεθνές δίκαιο. H Aγγλία και η Γαλλία απέφευγαν με κάθε τρόπο τη σύγκρουση με την Iταλία, έχοντας άλλες, δικές τους προτεραιότητες. O θεσμός της συλλογικής ασφάλειας δέχτηκε ένα δυνατό πλήγμα, ενώ η ελληνική αντίδραση, ήπια όσο και συγκεχυμένη, επιβεβαίωσε την αδυναμία της χώρας να πράξει οτιδήποτε θα μπορούσε να εναντιώνεται στη βούληση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι Ιταλοί αποχώρησαν στο τέλος Σεπτεμβρίου 1923.
Αξιοποιήθηκαν στοιχεία από το ΙΜΕ
Ένα πραγματικά σπάνιο video από το British Pathe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου