Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Επίσκεψη στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης

Βρέθηκα για λίγες μέρες στην Αθήνα και –όπως ήταν φυσικό- επισκέφτηκα το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Είχα υπόψη μου τα διάφορα σχόλια (άλλα διθυραμβικά άλλα μικρόψυχα). Προσπάθησα να τα ξεχάσω και ξεκινήσαμε. Καταρχήν εντυπωσιάζει ο όγκος. Δε συμμερίζομαι εκείνους που ενίστανται επειδή ο όγκος δε συνάδει με το γύρω οικοδομικό χαρακτήρα. Όχι ότι ταιριάζει κιόλας αλλά η πρωτογενής αιτία δημιουργίας του Νέου Μουσείου ήταν η επάρκεια χώρου. Η έλλειψη χώρου στο παλιό μουσείο ήταν αισθητή.

Όπως και να έχει το πράγμα, πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα πολύ σημαντικό έργο που πλέον καταργεί τα όποια προσχήματα των Βρετανών για τη μη επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.

Από το καλά σημεία του Μουσείου ήταν βέβαια η αίθουσα του Παρθενώνα. Ο τρόπος έκθεσης των γλυπτών επιτρέπει στον επισκέπτη να αντιληφθεί το συνδυασμό ζωφόρου (ιωνικός ρυθμός) και τριγλύφων-μετοπών (δωρικός ρυθμός). Πάντως θα ξεκινούσα μια ιστορική ξενάγηση με τα θραύσματα από την παλιά Ακρόπολη με εμφανή τα σημάδια πυρκαγιάς από την Περσική επέλαση (480π.Χ.)

Στο Νέο Μουσείο νιώθεις άνετα, η ευρυχωρία εξυπηρετεί καταρχήν το ίδιο το μέγεθος των εκθεμάτων, όμως η αίσθησή μου ήταν πως η ταξιθέτηση των γλυπτών στην αίθουσα των αρχαϊκών ήταν λίγο … αμήχανη, ενώ δεν μπορώ να πω πως δε θα ήταν καλοδεχούμενες περισσότερες ενημερωτικές πινακίδες. Πάντως όλ’ αυτά δεν εμποδίζουν την πνευματική και αισθητική επαφή του επισκέπτη με τα εκθέματα. Επίσης και τα χρώματα του μουσείου χρειάζονταν, νομίζω, περισσότερο τόνο (πολύ γκρι βρε παιδί μου).

Ελπίζω και αναμένουμε πολλές, ποικίλες και έξυπνες εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, προγράμματα, εφαρμογές, ώστε μια επίσκεψη στο Μουσείο να θεωρείται απαραίτητος προορισμός. Στις σύντομες εκπαιδευτικές εκδρομές που οργανώνονται στη Βουλή σπάνια (λέω να είμαι επιεικής) περιλαμβάνεται επίσκεψη στην Ακρόπολη ή κάποιο άλλο μουσείο. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί σ’αυτή την εκδρομή επιλέγουν επίσκεψη στο ΙΜΕ. Τι άραγε να σημαίνει αυτό;

Επαινετή και η προσπάθεια της Αegean για δωρεάν μεταφορά μαθητών μακρινών περιοχών για μια επίσκεψη στο Μουσείο.

Αναμφισβήτητα το Νέο Μουσείο αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τον πολιτισμό μας. Οπωσδήποτε να πάτε.

Δείτε και μια ιστοσελίδα για τη ζωφόρο του Παρθενώνα με εκπαιδευτικό παιχνίδι.

3 σχόλια:

Stergios Nastopoulos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Stergios Nastopoulos είπε...

Δυο μόνο σχόλια στην ανάρτηση, Νίκο:
Η Ακρόπολη υπάρχει εδώ και δυόμιση περίπου χιλιετίες. Το Μουσείο στην Ακρόπολη υπήρχε εδώ και δεκαετίες. Τι κάνουμε, εμείς οι Νεοέλληνες; Πάμε κι ερχόμαστε Αθήνα και δεν την επισκεπτόμαστε. Οι 5 εκατομμύρια "Αθηναίοι" έχουν άραγε ανέβη στην Ακρόπολη; Κι όταν και αν ανέβουν, το μόνο που κάνουν είναι να ψάχνουν να δουν πού είναι το σπίτι τους. Το έχω δει να γίνεται με τα μάτια μου. Κρυφάκουγα έναν ξεναγό που εξηγούσε στους Γερμανούς λεπτομέρειες για το χώρο με όσα κουτσο-γερμανικά καταλάβαινα, και έννοιωσα ντροπή που δεν ήξερα. Απ' την άλλη μεριά Ελληνες καθόνταν και χαζογελούσαν δίπλα, λες και έρχονταν στο "σπίτι του παππού τους" και ήξεραν την κάθε γωνιά. Την τύφλα μας...
Και ένα δεύτερο: Δεν χρειάζεται να έχεις το Μουσείο για να έχεις επιχειρήματα για την επιστροφή των μαρμάρων. Στο Βρεττανικό βρέθηκα μια φορά πριν και 10 χρόνια, και δεν εντυπωσιάστηκα από την "περιποίηση" των Βρεττανών. Τίποτα το αξιόλογο. Τι έμαθα αργότερα οτι κάνανε οι έξυπνοι: Γδέρνανε τα μάρμαρα για να φύγει το χρώμα! Ή ακόμα, οργανώνανε πάρτι της καλής κοινωνίας στο χώρο! Τόσο "περιποίηση"! Τα μάρμαρα ΔΕΝ πρόκειται να έλθουν όσο κι αν το ήθελε η αείμνηστη Μελίνα, όσο κι αν το θέλουν οι τωρινοί ΥΠΠΟ, όσο και αν το θέλουμε κι εμείς. Αν γίνει αυτό, όλο το Βρεττανικό θα αδειάσει: Οι Αιγύπτιοι θα ζητήσουν τις μούμιες τους, οι Ιταλοί πιθανόν τις Ρωμαϊκές τους αρχαιότητες, οι πρώην αποικίες τα δικά τους. Θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου: Τι θα κρατήσουν λοιπόν οι Βρεττανοί; Γιαυτό και τα μάρμαρα, όσο υπάρχει Βρεττανία, δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.. Δε βλέπεις τι προσχήματα σοφίζονται ακόμα και τώρα; Αν θα έρθουν, θα είναι δανεικά και για λίγο. Σαν τους φυλακισμένους που βγαίνουν με άδεια:-( Σκέψου το θέαμα να έρχονται, να μπαίνουν στη θέση τους και μετά να ξαναπαίρνουν το δρόμο της επιστροφής! Στην εξορία πάλι! Αυτό μου φαίνεται τραγικότερο κι απ' την ίδια την κλοπή.

Νίκος Καρύδης είπε...

Ἐχεις δίκιο, Στέργιο,γιατί η σημασία που δίνουμε στους δικούς μας θησαυρούς είναι λίγη, επιδερμική, επιπόλαιη.Χρόνια πηγαινοέρχονται σχολικές εκδρομές στη Βουλή και ελάχιστοι επισκέπτονται αρχαιολογικούς χώρους.Αν όμως εγείρεις γνωστικό ενδιαφέρον, αν αφήσεις εκκρεμείς απαντήσεις που χρειάζονται αναζήτηση, αν γαλβανίσεις τη γνωστική περιέργεια, τα παιδιά ακολουθούν. Δεν έχουν δεδομένη την αδιαφορία. Έτσι και γύρω στο ΄90-91 όταν είχε έρθει στην Αθήνα στην Εθνική Πινακοθήκη η έκθεση "Ἁπό το Θεοτοκόπουλο στο Σεζάν" είχε γίνει λαϊκό προσκύνημα με τα σχολεία όλης της Ελλάδας, γιατί απλά έγινε "μὀδα". Αυτό πρέπει διαρκώς να προσπαθούμε:να φέρνουμε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σημεία της ζωής, του πολιτισμού που αξίζει να έχουμε άποψη, στάση.Όλοι δε θα μάθουν, είναι σίγουρο αυτό, λίγοι όμως.Αυτοί οι "κρίσιμοι λίγοι" όμως κάνουν πάντα τη διαφορά. Πόσα λ.χ. παιδιά το 1969 δεν ονειρεύτηκαν όταν έβλεπαν το Apollo 11 στη Σελήνη και δε χαράχτηκε η ζωή τους, οι σπουδές τους, τα ενδιαφέροντα τους από αυτό;
Όσο για τους Βρετανούς πιστεύω -αλήθεια- ότι θα αναγκαστούν να τα επιστρέψουν τα μάρμαρα. Απολειφάδια της αποικιοκρατίας είναι τα όσα ψελλίζουν ακόμα.
"What happened to the Empire?" τραγουδούσαν οι Supertramp...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails