Το κείμενο τούτο τυχαία έπεσε στα χέρια μου και είναι αδημοσίευτο! Η «συγγραφέας» που έδωσε το όνομα «Μαρίκα», το όνομα της μητέρας της, στην ιστορία αυτή, το έγραψε σε γραφομηχανή και το αναπαρήγαγε σε αντίτυπα, γιατί ήθελε να καταγράψει και να σώσει έτσι την πραγματική ιστορία της οικογένειάς της. Με αυτά τα λόγια ξεκινάει την αφήγησή της.«Τούτη η ιστορία είναι μόνο για την οικογένειά μας.
Δεν έχει νόημα για κανέναν άλλο.
Όμως, μέσα στις ρίζες της, γενιά ολόκληρη αφήνει…»
Η ιστορία (μια Οδύσσεια ουσιαστικά) της μικρής τότε (7 ετών) Μαρίκας ξεκινάει στη Νικομήδεια το 1918. Ξεριζωμός, στερήσεις, διωγμοί, ευκαιριακές εργασίες, θάνατοι, κατατρεγμός. Ως μικρασιάτες πρόσφυγες έφτασαν, εγκαταστάθηκαν και έζησαν τελικά στην Κέρκυρα.
Όλ’ αυτά δίνονται με γλώσσα πολύ κοντά στην απέριττη, τη λιτή γλώσσα του Στρατή Δούκα και την περίφημη «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» του.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα που θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να αξιοποιήσουμε ως παράλληλο κείμενο της «Ιστορίας…».
Δεν έχει νόημα για κανέναν άλλο.
Όμως, μέσα στις ρίζες της, γενιά ολόκληρη αφήνει…»
Η ιστορία (μια Οδύσσεια ουσιαστικά) της μικρής τότε (7 ετών) Μαρίκας ξεκινάει στη Νικομήδεια το 1918. Ξεριζωμός, στερήσεις, διωγμοί, ευκαιριακές εργασίες, θάνατοι, κατατρεγμός. Ως μικρασιάτες πρόσφυγες έφτασαν, εγκαταστάθηκαν και έζησαν τελικά στην Κέρκυρα.
Όλ’ αυτά δίνονται με γλώσσα πολύ κοντά στην απέριττη, τη λιτή γλώσσα του Στρατή Δούκα και την περίφημη «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» του.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα που θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να αξιοποιήσουμε ως παράλληλο κείμενο της «Ιστορίας…».
Μαρίκα
Publish at Scribd or explore others:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου